217 dagen geleden.....

Wow zo gek dat de tijd eigenlijk echt enorm snel gaat als ik terug denk aan het moment dat ik op het vliegveld stond met al m'n hebbe en houde. Wachten op het tijdstip dat ik dan toch echt voor bijna een jaar doei moest zeggen tegen familie, vrienden, collega's en alle andere dierbare. Nu zijn we al ver over de helft en ben ik al 7 maanden in dit prachtige land aan het genieten van alles om me heen.

De afgelopen periode is wat gek geweest en heeft voor wat negatieve effecten gezorgd aan het grote avontuur, maar toch zit er ergens in dit kleine BRUINE lichaam een grote wilskracht om door te zetten tot het bittere eind. Op het moment dat er dingen gebeuren die je liever niet ziet gebeuren merk je toch wel heel duidelijk dat de afstand tussen Nederland en Zuid-Afrika groot is. Vlak nadat Hugo helaas in het vliegtuig naar huis is gestapt heeft hier in de avond een angstige situatie afgespeeld. Er was een tweetal meiden die het leuk vonden om even uit te testen hoe sterk de ramen waren die zich in het huis bevinden. Nou toch minder sterk als ze dachten, want rond 21:00 s 'avonds is het ze toch gelukt om mij een enorme grote angst te geven en een steen door de ruit naar binnen te gooien. Op het moment dat dit gebeurde wist ik niet dat het twee meiden van middelbare leeftijd waren, want bij mij gingen er van allerlei scenario's door mijn hoofd. Gelukkig was de buurman en even later ook mijn Afrikaanse mama hier om mij op te vangen. Sinds dat moment heb ik voor een maand lang bij mijn mama in huis mogen blijven omdat ik echt te bang was om überhaupt ergens alleen te zijn. Elk klein geluid of beweging van een schaduw is al te veel en laat mij van allerlei gekke dingen denken. Tot een week geleden heb ik bij mijn lieve mama in huis mogen wonen, om te proberen wat tot rust te komen en het avontuur hier verder af te kunnen maken. Nu ben ik nog volop bezig met dit proces want de angst is nog steeds erg goed aanwezig en durf zowel overdag als s 'avonds niet alleen in huis te zijn. Maar gelukkig zijn er een paar weken geleden de nieuwe studenten gearriveerd die zich erg behulpzaam opstellen richting mij. Dus we proberen de kracht die ergens in mijn lichaam zit bij elkaar te houden zodat we het mooie avontuur afmaken. Elke ochtend staat er een groep kinderen met een grote lach op hun gezicht te wachten om samen te gaan spelen. 

Gelukkig bestaat het leven in Genadendal en omgeving niet alleen uit deze gekke situaties, maar heb ik ook nog wel een aantal mooie momenten meegemaakt. In de periode dat ik bij Lizelle (mama) heb mogen verblijven zijn we gezellig als een gezinnetje naar Hermanus geweest om te genieten van al het mooi daar en vervolgens nog even uit te waaien op het strand. Dit had ik toen wel even nodig alle gekke gedachten laten vervliegen, helaas zijn der nog wel wat blijven hangen. Wel bekende root 44 market onder de studenten mochten we natuurlijk ook niet over slaan, want ook hier hebben we lekker genoten in de zon met de muziek. Op het moment dat ik van de markt vertelde, wisten ze totaal niet waar ik het over had. Nu ze er eenmaal van geproefd hebben, zouden ze toch nog wel een aantal keer vaker er naar toe willen.

Tussen als dat leuks door is het natuurlijk ook belangrijk dat we bezig zijn met school en het helpen van de community hier. En ook dat werk begint nog steeds niet te vervelen, want elke ochtend sta ik om half 7 langs me bedje om alles klaar te maken om een uurtje later voor een geweldige groep kinderen te mogen staan. [Drukkies] Mocht het een keer voorkomen dat je wat moe bent of niet helemaal je dag hebt in de ochtend dan zorgen de kinderen op de school wel snel dat dit verdwijnt. Want zij staan elke ochtend met een glimlach op je te wachten bij de school en ontvangen je met een dikke drukkie. Wil nu al elke keer veel kindjes mee naar huis nemen omdat ze zo lief zijn, maar sommige zijn ook lekker ondeugend en testen tot hoe ver ze bij je kunnen gaan. Vaak moet ik goed m'n best doen om serieus te blijven, maar dat is een klein detail van de situatie. Sinds enkele weken ben ik op woensdag samen met Chane werkzaam in grade R2, waar de kleinste kindjes zijn en hier kan ik jullie vertellen die wil ik allemaal meenemen in het vliegtuig naar huis. Ze zijn soms zo ondeugend, maar dat maakt het lesgeven en de extra ondersteuning bieden ook wel weer een stukje leuker moet ik eerlijk zeggen. De andere dagen geniet ik nog van de kinderen in de special need klas en de cliënten van Mind Over Matter.

In de afgelopen tijd heb ik ook nieuwe vriendjes en vriendinnetjes mogen ontvangen, want op 12 en 13 februari kwamen de nieuwe studenten aan in Kaapstad met prachtig weer natuurlijk. Samen met m'n Afrikaanse mama ben ik ze allemaal gaan ophalen op het vliegveld om vervolgens een super leuke tijd met ze tegemoet te gaan. Wel effe wennen voor hun aan het 'koude' weer hier, is natuurlijk niet als je van sneeuw weer overstapt in een andere vorm van sneeuw namelijk heerlijke zonnestralen die je in de ochtend wakker maken. Maar inmiddels zijn ze hier wel een beetje aan gewend en hebben we samen al heel wat leuke activiteiten ondernomen. In hun oriëntatie week zijn we een rondje Kaapstad gaan en een hele bijzonder ervaring opgedaan bij Mzolli's. Dit is een hele bijzondere plek in het midden van een township waar je heerlijk kan braaien op de Afrikaanse wijze, dat betekent: geen bestek, veel drankjes en dansen op verschillende soorten muziek. Nou dat hebben we die middag wel gedaan, erg bijzonder om te zien dat de mensen daar enorm vriendelijk zijn maar het tegelijkertijd ook erg onveilig daar is. Een zondag middag lunch schijnt nog beter en gezelliger te zijn, dus die staat nu zeker op de bucket list om te doen.
Na de introductie week stond ook het back to basic kamp weer op de planning en ja dat was de vorige keer heel gezellig en leerde je de groep kennen dus geen haar op mijn hoofd die toen gedacht heeft laat ik lekker in Genadendal blijven. Koffertje gepakt alles meegenomen en gaan met die banaan, op naar weer een tof weekend vol met activiteiten die lekker buiten zijn en actief. Helaas hebben de nieuwe studenten niet het lekker modder bad hoeven te trotseren, maar ik heb wel mijn eigen angst dat weekend getrotseerd. Mevrouw vond het weer eens hoog nodig om haar angstlevel te testen en uit te vinden of het haar nu dan wel zou lukken om met dat tuigje aan een beetje in de boom te gaan klimmen. Met trillende benen ging in dan toch wel de lucht in, helemaal gek geworden dacht ik bij mezelf, maar had wel afgesproken met me innerlijke ik dat als ik er aan zou beginnen ik ook pas aan de andere kant weer naar beneden zou gaan. Nou dat heb ik geweten, want ik heb me toch een partij staan zweten daar boven in die bomen. En tuurlijk begon het dan net bij mij weer net iets meer te waaien en konden de bomen niet stil blijven staan dus dat zorgde nog even voor de special effect. Toch kon ik uiteindelijk trots op mezelf zijn, want ik heb deze keer wel mezelf moed in kunnen praten om aan de andere kant te eindigen, wel met de nodige support vanaf de grond die me moed in riepen maar goed hé ik heb het gedaan. Was tevens ook te bang om naar beneden te kijken wat ze me uitbeelden wat ik met de klemmen moest doen, want dan werd nog eens effe keer extra duidelijk wat voor gekke actie ik mezelf nu weer had opgelegd. Uiteindelijk was het wel een hele toffe ervaring en kan ik toch wel beetje trots zijn op mezelf, maar denk dat het één keer mooi is geweest. Ben nu niet ineens van plan om hele dagen te gaan survivallen met zo'n sexy tuigje aan en 5 meter boven de grond te hangen.
Naast deze bijzondere ervaring stond in de eerste weken van hun aankomst ook mijn verjaardag om de hoek te wachten. Dit was erg bijzonder om in het warme weer te vieren zonder carnaval, vrienden en familie om je heen en toch wel het warme weer. Toch hebben we er samen een groot feest van gemaakt en ben ik erachter gekomen dat het een grote nieuwe familie is dat samen met mij het avontuur zal gaan afmaken. Ze hadden namelijk een super lief cadeau voor me geregeld, vanaf hun aankomst hebben ze het gehad over het feit dat ze naar het festival Ultra gingen en dat ik ook mee moest gaan. Maar aangezien mijn hersenschudding me nog niet altijd met rust laat en het toch niet het goedkoopste was om te gaan doen, heb ik dit in het begin een beetje afgehouden. Wat doen hun nou, ze wilde me er zo graag bij hebben en met z'n alle van de mooie avond en middag genieten dat ik een kaartje voor ultra heb ontvangen. Nou geloof me die middag en avond was onvergetelijk en heb enorm genoten, dus lieverds nogmaals bedankt voor het super cadeau. Nu heb ik m'n verjaardag toch twee keer kunnen vieren door dit mooie cadeau en een onvergetelijke ervaring verder. Daarnaast hebben we dat weekend nog een heerlijke rustig weekend gehad in Kaapstad om te genieten van de zon en al het moois wat Kaapstad heeft. Zelf het voetbal kon hierin niet voor iedereen ontbreken, na een lange zoektocht met de uber, kwamen we toch tot de conclusie dat er geen café een Nederlandse voetbalwedstrijd zou uitzenden. Snel met de uber terug naar het hostel en via een livestream hebben we dan toch wel de wedstrijd kunnen zien en met vrolijke supporters de weg kunnen vervolgen naar Genadendal. De terugweg was ook een groot feest, want de sfeer zat er goed in en met een gedownloade lijst van Spotify muziek hebben we toch nog wel carnaval kunnen vieren hier in Zuid-Afrika. Met vol volume open, 2 uurtjes onderweg naar huis heerlijke muziek erbij en het lijkt ineens een afstand van maar vijf minuutjes.

Het afgelopen weekend is ook een mooie en bijzonder weekend geworden. Dan wordt je nog eens op de feiten gedrukt dat je altijd welkom bent bij de lokale bevolking of familie van degene die in de afgelopen tijd als echte familie zijn gaan voelen. Nadat we op zaterdag een leuke sportmiddag hadden georganiseerd voor de leerlingen van de basisschool, ben ik samen met de dochter van mijn Afrikaanse mama naar Greyton gereden om daar hartelijk en warm ontvangen te worden door familie/vrienden van haar. Ik werd meteen helemaal opgenomen in het gezelschap en ze waren erg benieuwd naar mijn ervaring hier en wat ik er allemaal van vindt hier. Nou vanaf dat moment ben ik niet meer weg te slaan bij dit enorm warm gezelschap, we hebben het die avond niet heel vroeg afgesloten en zijn de zondag weer gaan kuier om in de middag nog een kleine braai te houden en verder te gesels over van alles. Ze raken meteen helemaal lief voor je en willen je met alles helpen en zullen altijd voor je klaar staan. Je hoeft eigenlijk helemaal niet door te geven wanneer je langs wil komen of dat nu rond etenstijd is of niet je bent altijd welkom tot de tijd dat jij wil. Zo bijzonder om mee te maken dat je dan na een paar uurtjes zo opgenomen kan worden in zo'n mooi gezelschap. Wat ik dat weekend ook erg bijzonder vond om te ervaren, was het feit dat hier nog echt meerdere generaties samen wonen in één huis. In Nederland zie je soms nog dat grootouders bij hun kinderen in huis wonen, maar echt meerdere generaties achter elkaar is toch wel hier bijzonder. In dit geweldige gezelschap woont oma, moeder, dochters en zoons en vervolgens daarvan ook weer de kinderen in een huis waar daarvoor eigenlijk in onze ogen niet de ruimte voor is. En dan wordt er zelfs nog aan je aangeboden dat als je niet naar huis wil gaan die avond, dat je van harte welkom bent om te blijven slapen want daar maken ze dan ook nog plek voor. Zo gek want in Nederland is dat niet snel het geval, alleen als je elkaar langer kent dan een paar uur en hier kan het allemaal. Wat ga ik die gastvrijheid en die gezelligheid missen als ik bedenk dat ik nog maar 100 daagjes hier kan/mag zijn. Maar gelukkig gaan dit nog hele mooie en bijzonder dagen zijn en kan ik over iets meer als een maand al dit geweldig moois met Mams, Ted en Svenneke delen, want over 40 daagjes zitten ze in het vliegtuig en over 41 daagjes kan ook voor hun het grote avontuur voor twee weekjes hier beginnen. Alleen maar leuke dingen om naar uit te kijken!

p.s. er staan ook weer wat leuke foto's online