Beide beentjes weer terug...

Wat kan de tijd soms enorm snel gaan als je geniet van alle momenten die je op een dag mee maakt. Elke dag is hier een mooi avontuur en heeft verschillende verassingen in petto staan voor je.

Na één paar uurtjes extra rusten op een dag leek het erop dat mijn lichaam toch enigszins fit genoeg was om naar het vliegveld te gaan op vrijdag 21 april. De wekker stond toch wel aardig vroeg die dag want de familie zou rond de klok van 10 uur in Kaapstad zijn, dat betekende voor mij dat ik toch al wel om 8:00 in de auto moest zitten richting het vliegveld. Gelukkig had ik dit voorbereid en wist ik dat ik er iets voor over moest hebben om hun mijn omgeving te laten zien in real life. Afgezet rond 9:45 door mijn lieve medehuisgenootjes stond ik dan te wachten met m'n koffertje ingepakt voor de eerste paar daagjes gezamenlijk in Kaapstad door te brengen, op het moment dat ik een jongetje dat schijnbaar groter als mij was door de gate zou rennen om mij een knuffel te geven want dat wilde die toch wel heel graag. Na voor mijn gevoel uren te wachten, was dat moment er dan toch en kon ik Mams, Sven en Ted in mijn armen sluiten na elkaar toch ruim 8 maanden niet gezien te hebben en een paar tinten bruiner geworden te zijn. Toch even zo'n geluksmomentje om als je aan de andere kant van de wereld zit, je de mogelijkheid krijgt om dit ook met je dierbaren te mogen delen. 'Op naar een bakje koffie en kopske thee' luidde de eerste paar woorden van Ted en Mam na de lange reis, voordat we aan het mooie avontuur kunnen gaan beginnen. Eenmaal een beetje bijgekomen van de lange reis en het vele zitten, begon toch voor hun echt het avontuur en gingen we de auto ophalen zodat we toch wat mobieler waren dan alleen met de benenwagen ergens heen te kunnen gaan. Helaas zou ik Cindy niet zijn als dit volledig vlekkeloos zou gaan dus daar heb ik dan toch alvast maar even verandering in aangebracht, door even in een seconde van rechtop luisterend naar wat er allemaal geregeld moet worden naar boem op de grond zoeken naar een paar extra Rand te kijken. Helaas heb ik deze op dat moment niet gevonden, maar wel was ik m'n bril even kwijt en had ik geen idee wat der gebeurd was in die paar minuten tijd. Gelukkig heb ik der geen gekke verwondingen aan over gehouden, alleen voor die dag een dosis extra hoofdpijn en een naar gevoel heb ik toch die uitdaging ook weer overleeft. De rest van de dag hebben we het toch ietsjes rustiger aan gedaan, voor m'n eigen gezondheid en hun waren toch wel een beetje moe van de lange reis dus dat kwam gunstig uit.

Zaterdag toch enigszins een beetje uitgeslapen kon voor de reizigers het echte avontuur toch echt wel beginnen. En ja dan is het nog niet zo makkelijk om te beslissen waar je start, want Kaapstad heeft zoveel moois om te bezoeken en te zien. Om dan toch enigszins alle mooie dingen te laten zien en te kunnen bekijken hebben we besloten om met de meest toeristische manier te gaan, namelijk de Hop on Hop off bus, maar daardoor heb je wel het geluk dat je niet zelf hoeft te rijden en je van al het moois langs de weg foto's kan maken. Naast de mooie natuur die Kaapstad zelf te bieden heeft, zijn er op de route ook verschillende mooie punten om uit te stappen en een kijkje te gaan nemen van net iets dichterbij dan in de bus zit. Gezamenlijk besloten om uit te stappen bij Birds of Eden en Monkeyland zodat we Sven meteen terug konden brengen naar waar die eigenlijk vandaan kwam. Helaas namen ze hem daar niet meer aan om verschillende redenen, dus zijn we maar zo lief geweest om hem weer meer terug te nemen. Tijdens de stop bij Birds of Eden heb ik geprobeerd om enigszins m'n angst voor gekke vliegende vogels om me heen te verminderen, maar blijf er toch nog niet heel gerust op, op het moment dat daar zo'n grote uil erg gefocust op mij blijft kijken alsof die me zo binnen nu en een seconde even kort en klein maakt. Deze momenten hebben dan toch wel weer voor hele mooie foto's en herinneringen gezorgd, de dieren hebben namelijk enorme vrijheid en genieten van alle foto momenten door de dag heen lijkt het wel. Eigenlijk hadden we graag ook nog een stop willen maken bij de Tafelberg om hier te genieten van een geweldige zonsondergang, maar helaas ging de tijd om dat nog te gaan doen vandaag. Enorm jammer natuurlijk, maar daarvoor in de plaats hebben we wel een gezellige avond genoten in het appartement van de zelfgebakken pizza’s. Daarnaast hebben we deze avond even lekker ingevuld met samen zijn en bijkletsen over wat ik nou al de afgelopen maanden heb meegemaakt. Stiekem was dat toch wel even fijn. Ondanks de gezelligheid zijn we die avond niet al te laat naar bed gegaan, want de zondag was goed volgepland met leuke activiteiten.

Zondag ging toch aardig vroeg de wekker, op naar de Bo-Kaap, township tour en Robben eiland stond op de planning. In Afrika bestaat toch ook wel luxe, want we werden die ochtend netjes door de organisatie opgehaald bij ons appartement. De tour begon met een ritje langs de wel bekende Bo-Kaap, waarbij nu ook werd duidelijk gemaakt wat de geschiedenis achter deze wijk is midden in Kaapstad. Speciaal om te horen dat het een verband heeft met de slavernij en dat nog steeds sommige delen hiervan in de oorspronkelijk staat worden gebruikt. Op deze manier heb ik toch iets meer te weten gekomen over de Bo-Kaap. De tour hebben we vervolgd door weer in het busje te stappen op naar Langa, een van de bekendste townships rondom Kaapstad. Wat is dat indrukwekkend om mee te mogen maken, als je daar midden in een enorm mooie, bijzondere gemeenschap staat en iedereen er voor elkaar is. De middag hebben we een kijkje mogen nemen in de kerk van de bewoners daar. Erg gaaf en bijzonder om te zien hoe de klederdracht op zulke momenten zijn en hoe lief de kinderen erbij staan te dansen op het moment dat er gezongen wordt. Een kerkdienst in deze gemeenschap kan op zondagochtend best wel een tijdje in beslag nemen, dus helaas hebben we het niet helemaal kunnen bijwonen maar dat doet niet af aan wat we wel ervan hebben mogen zien. Na de bijzondere dienst in de kerk zijn we te voet verder gegaan om Langa van dichterbij te bekijken. Om een correct beeld te krijgen van wat het allemaal inhoudt om in deze omgeving te wonen, hebben we een kijkje genomen door het dorpje samen met een van de inwoners daar. Juist doordat deze persoon zich al voor een langere tijd in de gemeenschap bevindt, kan hij ons het beste een beeld geven van wat er allemaal komt kijken bij het leven in Langa. Erg gek om sommige situaties te zien in ruimtes die wij heel anders zouden indelen of wat in Nederland niet zou worden geaccepteerd/toegestaan. Door het verhaal en de achtergrond bij Langa erbij te krijgen terwijl je er rondloopt, merk je wel meteen hoe vertekent beeld er in de wereld kan worden geholpen op het moment dat je de verkeerde informatie hebt. Na de bijzondere ervaring in Langa stond er op de planning om naar het welbekende Robben eiland te gaan en hier het verhaal inclusief beeld te verkrijgen. Helaas is deze activiteit afhankelijk van het weer, aangezien je vanaf Kaapstad nog ongeveer een uurtje om bij het eiland te komen. Helaas was het die middag te winderig en bewolkt waardoor de boot niet meer naar het eiland zou varen, dus voor ons ging het vandaag niet door. Proberen we het later in de week nog te plannen. Na alle indrukwekkende indrukken van de ochtend hadden we gepland om dan i.p.v. Robbeneiland een kijkje te gaan nemen wat hoger op. Dus gauw naar het appartement even wat warmere kleding meenemen en hop in de auto om naar het topje van de Tafelberg te gaan. Dat is namelijk toch wel een must do als je in Kaapstad bent! Helaas liep dit ook even iets anders als gedacht en gingen er niet nog heel lang gondels naar boven of beneden, waardoor we ervoor hebben gekozen om een stukje om te draaien en de elegante zonsondergang te gaan kijken op Signal Hill. Of dit slim was om te doen, laat ik nog even in het midden want het was natuurlijk al erg druk op de weg naar het punt toe. Gelukkig hebben we wel goed genoten van de zonsondergang en zijn we daarna nog even lekker een hapje gaan eten. 

Maandagochtend stond al weer de deur en vandaag was voor Sven dan toch echt z'n grote dag waar die wel erg veel naar had uitgekeken. Elke keer als we samen op skype aan het kletsen waren gingen we nadenken over wat hij nou heel graag zou willen doen als hij bij mij zou arriveren. Elke keer opnieuw kwamen we uit op het sanboarden, want dat is gaaf! Nou na een goed ontbijtje was het voor hem dan zo ver weg gingen gezellig samen met z'n alle richting de duinen/heuvels vol met zand om te gaan sandboarden. Dan valt het meteen op hoe groot hij geworden is en welke stoere dingen hij nu wil laten zien. Ook mama durfde het aan om op een board te gaan staan en een aantal keer naar beneden te vliegen. Zelf heb ik ultiem genoten van het plezier dat Sven had in het steeds maar heen en weer gaan. Stiekem werd hij der ook wel een beetje heel moe van en wilde soms even een pauze inlassen. Het jammeren ervan vond hij alleen wel dat hij vervolgens in elk stukje van z’n lichaam en haren zand tegen kwam gedurende de rest van de dag. Maar hij wilde het toch nog wel een keertje doen, ondanks dat hij een keertje kontje butst heeft gedaan toen hij van de hoge en vrij steile naar beneden gleed. Na een intensieve ochtend hebben we besloten dat het vandaag nog een mooie afsluiting zou zijn als we met z'n viertjes de Tafelberg op te klimmen (met de gondel) en van het mooie uitzicht genieten. Eenmaal bovenop de berg hadden wij het gelukt dat er weinig tot niks aan bewolking aanwezig was en het zonnetje lekker van zich liet zien. Samen even genoten van het uitzicht, plus de bezoekers hebben ook lekker mogen genieten van de Afrikaanse melktaart specialiteit. Ted wilde de rest van de van zijn tijd in Zuid-Afrika alleen nog maar optimaal genieten van deze overheerlijke taart. Om het voor hun vandaag echt helemaal goed af te kunnen ronden, hebben we ook nog die avond gegeten bij Mama Africa. Dit is een gezellig, knus en muzikaal restaurant in het midden van Kaapstad waar je kunt genieten van een aantal verschillende specialiteiten uit de omgeving. Het leukste aan dit restaurant vind ik persoonlijk het feit dat er elke avond een ander muziekbandje aanwezig is die zorgt voor een nog gezelligere sfeer in het restaurant. Plus het eten is toch net even iets anders als dat je bij een wat gewonere gelegenheid in het centrum gaat eten. Na ons buikje goed gevuld te hebben gehad, zijn we 'rollend' naar het appartement gegaan om morgen te beginnen aan voor hun de laatste dag in Kaapstad. 

Voor vandaag hadden we besloten dat het niet hoognodig was om al om 8:00 naast ons bed te staan, maar we wilde ook niet al te lang blijven liggen. We moesten namelijk nog alle spullen weer terug stoppen in de koffers, alle afwas opruimen en we wilde vandaag een 2e poging wagen om toch robben eiland gezien te hebben. Onderling hadden we afgesproken dat het dan het slimste was om de 2e boottrip te pakken naar het eiland, zodat we toch ook nog enigszins op tijd in Genadendal zouden zijn die avond. Helaas hebben we de wachtrij en het indelen van de boten niet zelf onder controle, en waren we bij aankomst al aan de late kant om mee te gaan. Eenmaal bij het loket voor het kopen van de tickets, kwamen we erachter dat ze op waren voor de rit die wij graag hadden willen hebben. Doordat we allemaal de wilskracht hadden om het eiland te zien, is er unaniem besloten dat we een ritje later zouden pakken zodat we zeker dit item van de bucketlist kunnen afvinken. Heel vervelend hebben we er op dat moment voor gekozen om even een drankje te nuttigen langs de kadelijn van Kaapstad om een klein aantal uurtjes verder op de boot naar Robben eiland te stappen. Eenmaal op de boot is het toch wel gek en bijzonder om te zien dat erop ongeveer uurtje reisafstand van Kaapstad een eiland ligt met een hele bijzonder geschiedenis. Vele mensen hebben waarschijnlijk een ander beeld bij het eiland als wat er door de ex-gevangene wordt verteld op het moment dat je de rondleiding krijgt. Het meest indrukwekkende aan het bezoek van Robbeneiland vond ik persoonlijk toch wel het feit het werd verhaal van de gevangenis waar o.a. Nelson Mandela heeft gezeten, alleen wordt verteld door ex-gevangene die daadwerkelijk een periode hebben meegemaakt binnen het gebouw waar de rondleiding wordt gegeven. Het blijft gek om te horen hoe er met bepaalde situaties is omgegaan in de periode dat er mensen waren opgesloten op het eiland. Ik ben van de ene verbazing in de andere gevallen en ben met een enorm bijzondere indruk van het eiland terug gekeerd naar Kaapstad.
Inmiddels waren we een goed aantal uurtjes verdere en was het dan nu toch echt de tijd om Mam, Ted en Sven te laten zien waar ik de afgelopen maanden heb gewoond en een compleet nieuw leven heb opgebouwd. Het eerste kennismaken met dit nieuwe leven hebben we diezelfde dinsdagavond nog gedaan, namelijk naar de traditiegetrouw dinsdagavond Burger Night te gaan in Greyton. Dit is een soort traditie van vele studenten die in de omgeving van Genadendal wonen om een bezoek te brengen aan het restaurant 1854 en dit werd dan vaak gedaan op de dinsdag. Zo ook in de periode dat ik in deze geweldig mooie omgeving mocht verblijven, ik heb nog steeds geen seconde spijt gehad van het feit dat ik aan dit mooie avontuur ben begonnen. Tijdens de burger night hebben mam, Ted en Sven voor het eerst in levende lijven kennis maken met mijn Afrikaanse gezinnetje. Lizelle, Mark en Eli zullen altijd een speciaal plekje bij mij houden, zij hebben en zullen altijd enorm veel voor mij betekenen. Zonder Lizelle en Mark aan mijn zijde op momenten dat het even minder ging had ik het allemaal niet kunnen doen. Nogmaals dikke knuffel en bedankt voor alles wat jullie voor mij hebben gedaan! De avond hebben we gezellig met beide 'gezinnetjes' doorgebracht waarna we allemaal niet al te laat naar bed zouden gaan want ook morgen staat er een drukke planning voor ogen. Doordat er in Zuid-Afrika andere feestdagen en vakanties gelden als in Nederland wil het dus nog wel eens voorkomen dat je een groot deel van de week vrij bent. Zo ook deze week het geval, omdat ik toch wel heel graag wil laten zien waar ik elke dag aan het werken ben koos ik ervoor om op woensdag naar de school te gaan. De donderdag en vrijdag zijn vrije dagen voor de leerlingen en leerkrachten, waardoor Mam, Ted en Sven eigenlijk alleen deze dag als optie hadden. Het nadeel dat er ook nog een beetje bij om de hoek kwam kijken is het feit dat ik die dag ook op controle terug moest naar Kaapstad om te kijken hoe het proces nu gaat.  Dus vroeg ons bedje uit om weer een bezoekje te brengen aan m'n schatjes die dag. Elke dag opnieuw is het een enorme gift om samen te mogen werken met deze geweldige kinderen. De enorme lach die ze elke dag weer op hun gezichtjes hebben, toont ook bij mij elke dag opnieuw een glimlach op mijn gezicht. De eerste reactie van mama op het moment dat ze zag hoe veel ik straalde in de buurt van de kinderen, was het feit dat ze absoluut geen verkeerde beslissing heeft gemaakt door mij dit grote avontuur te laten meemaken. Zelf vond ik het enorm fijn en bijzonder om te zien hoe Sven snel contact maakte met de kinderen en met veel plezier samen met ze aan het spelen was. Tegelijkertijd ook grappig want Sven viel even van de ene verbastering in de volgende, hij kon even niet helemaal plaatsen dat ze hier niet zoveel materiaal hadden als bij hem op school. 'Cindy hebben ze hier geen gymzaal', 'Cindy krijgen ze hier ook techniek les?' en 'Zusje schrijven ze hier echt nog op het krijtbord dat is bij ons al lang niet meer'. Best raar om te zien dat het voor mij al helemaal een onderdeel is van manier van leven en hij het echt ziet als waar is al het moderne materiaal. Ondanks dat dit er niet aanwezig was, was hij bijna niet weg te krijgen bij de kinderen en wilde hij heel graag gezellig bij ze blijven spelen met de blokken spelen. Ook gym oefeningen geven vond hij wel leuk om met ze te doen. Nadat we dan daadwerkelijk afscheid hebben genomen van school, in de stromende regen naar Kaapstad vertrokken om te kijken wat ze hier van plan waren om met me te gaan doen. Hier wil ik verder niet over nadenken, want ja ik weet dat er iets niet klopt en dat ik rustig aan moet doen. Maar helaas heet ik Cindy en komen de volgende woorden niet in mijn woordenboek voor. Dat hebben ze nooit gedaan en ben der bang voor dat ze daar ook nooit volledig in zullen worden opgenomen. Eenmaal eigenwijs, is altijd eigenwijs zullen we maar zeggen. De controle nam helaas iets meer tijd in beslag dan dat we graag gewild hadden, waardoor we niks meer van de dag hadden overgehouden.
 
Donderdag was voor mam, Ted en Sven al weer de laatste echte dag samen met mij voordat ze verder op doorreis zijn gegaan via de garden route. Deze dag hebben we vooral op ons gemakje besteed door boodschapjes te doen. Tegelijkertijd geprobeerd om de hot tub aan de gang te krijgen zodat we hier na het boodschappen doe lekker in konden gaan genieten. Sven en ik vonden dat we dat na de intensievere dagen wel verdient hadden. Helaas waren we toch iets minder slim met dit principe op te zetten, want het was helaas al weer koud op het moment dat we er lekker in wilde kruipen. Voor het idee hebben we er toch even gezellig samen in gezeten en zijn we toen maar snel gewisseld naar het warme bad boven dat we net iets beter vol te houden. We hebben de avond gezellig afgesloten door met m’n Nederlands en Afrikaans gezinnetje te gaan braaien. Heerlijk genieten dit, Sven vond het alleen wat te lang duren voordat we daadwerkelijk aan tafel zaten. Voor het braaien is het namelijk de bedoeling dat je eerst zorgt dat al het vlees in orde is en alles op tafel kan staan, voordat je begint met eten. In Nederland is het vaak zo dat 1 à 2 mensen achter de BBQ staan en de rest geniet ondertussen van het lekkere weer en een drankje terwijl ik hier in Zuid-Afrika juist heb geleerd om dit gezamenlijk allemaal te doen. Terwijl de een al het vlees aan het bakken is boven de zelf gebrande kolen, is de rest van het gezelschap bezig met het maken van de laatste salades en het opdekken van de tafel. Stiekem ben ik toch iets meer gaan wennen aan dit principe en is dit voor mij nu een gezelligere manier om te gaan BBQ-en. Zo heb je meer tijd om echt gezellig met elkaar in gesprek te gaan en zit je gezamenlijk te eten i.p.v. dat er elke keer één persoon aan het opletten is of het vlees niet aan het verbranden is. Na een gezellige avond die tot in de mooie avontuurtjes door zijn gegaan, was het tijd om samen de laatste nachtje samen in het huisje te hebben. Toch wel raar om te beseffen dat ze al weer een week bij me zijn en het toch heel kort voelt, maar het heeft stiekem toch ook wel even goed gedaan na alle gekke gebeurtenissen die ik heb meegemaakt.

Vrijdagochtend was het dan zover allemaal moesten we de spullen weer inpakken en gingen we uiteen. Dit was stiekem toch wel even zwaar om te beseffen dat hun nu verder op doorreis gingen en dat ik weer terug naar Genadendal zou gaan. Terug naar Genadendal vond ik niet bijzonder erg, maar meer het feit dat het weer een moment was van afscheid nemen en hun nog hele gave dingen gingen doen. Plus wat het vandaag extra moeilijk maakte, was het feit dat ik toch echt wel moest gaan kiezen voor mijn eigen gezondheid en moest gaan beseffen dat het voor mezelf beter zou zijn als ik eerder dan 18 juni terug naar Nederland zou gaan. En ja ik weet dit eraan had zitten te komen en misschien ook wel beter, maar ook ik blijf een perfectionist en het dus lastig vinden om te accepteren dat ik eerder terug zal gaan en mijn doel niet zal hebben behaald. Daar komt natuurlijk ook nog eens bovenop dat ik m’n stage niet volledig goed heb kunnen afronden en ik het mooie land zal moeten gaan verlaten. Het nemen van de beslissing wanneer je dan naar huis gaat en hoe je dit allemaal gaat regelen is het meest vervelende wat ik tot nu toe heb moeten doen. Je gezonde verstand weet dat het beter is om naar huis te gaan en herstellen van alles wat er in de afgelopen tijd gebeurd is, maar zelf wil je nog niet gaan want er is nog een enorme lijst aan dingen die je graag zou willen gaan doen. Het lastige is dan ook nog hoe lang wil je nog blijven, denk je genoeg tijd te hebben gehad om afscheid te nemen van alle belangrijke personen uit de omgeving. Plus iedereen in Nederland heeft ook langzaam genoeg van de onzekerheid die ze krijgen omdat ik geen keuze kan maken. Uiteindelijk heb ik dan toch moeten beslissen om op 10 mei 2017 het grote avontuur in Afrika tijdelijk stil te leggen en terug naar Nederland te gaan. De rest van de dag kan ik me maar vaag herinneren, want deze keuze viel enorm zwaar en toch een gevoel van er niet helemaal zelf volledig achter staan overheerste.

Toch heb ik een enorme gave vakantie gehad samen met de fam. uit Nederland en ga ik nu langzaam proberen mezelf voor te bereiden op afscheid nemen en terugvliegen. Iets waar ik totaal niet naar uitkijk :(