Liefde, uitzicht, activiteiten en mooi weer wat wil een mens nog meer

Nou lieve mensen daar in het koude kikkerland, of waar je je ook mag bevinden op het moment dat je dit verhaal weer leest. Ik kan jullie vertellen dat voor mij de afgelopen maand enorm snel is gegaan en ik het liefst nog 50x als het niet meer is op de terugspoel knop duw om het allemaal weer opnieuw mee te mogen maken. Wat heb ik de afgelopen dagen enorm genoten van de tijd samen hier, maar zit ik inmiddels ook al weer alleen aan m'n kopje thee met een boek om nog na te genieten. Helaas is er namelijk afgelopen woensdagavond een eind gekomen aan onze mooie vakantie samen hier in Zuid-Afrika, want het werkleven in Nederland riep hem toch echt weer terug om te komen werken. En daar sta je dan alleen met je rugzak, de huissleutel en de auto om terug te keren naar m'n stekkie waar hij de afgelopen tijd ook is geweest. Het was heel raar thuiskomen, helemaal alleen terwijl je wist dat hij dit allemaal ook gezien had en het liefst nog lekker naast me in bed kroop. Maar dat zal over 154 daagjes pas weer mogelijk zijn, want dan sta ik met een hoofd vol met avonturen en herinneringen op het vliegveld in Düsseldorf om jullie live te kunnen vertellen waarom je zeker ook deze reis moet maken.

Nou genoeg gejammer en gemekker want daar schieten we niks mee op moeilijk blijft het toch wel als je verliefd bent en niet bij elkaar kunt zijn. Laten we focussen op het positieve en al het moois dat we hebben mogen mee maken de afgelopen tijd, zodat we weten waarom ik ook al weer aan dit te gekke avontuur ben begonnen. Onze vakantie samen is in 2017 echt van start gegaan, want we gingen voor het eerst samen rond reizen langs de kustlijn van Zuid-Afrika. Via verschillende plaatsen zijn we tot aan Addo Elephant National park gereden en vervolgens weer terug. Maar voordat we aan deze reis zijn begonnen stond ons eerst nog het vieren van oud op nieuw te wachten aan de andere kant van de wereld. Dat is toch wel heel bijzonder om een kijkje te nemen in de manier van een ander land om dit te vieren. Het begon in de ochtend al met het niet wakker worden gemaakt door knallen van vuurwerk, maar door een lief kusje waarbij vertelt werd: “Goedemorgen schattie, lekker geslapen?”. Dat was al even gek om te realiseren dat er hier dus overdag geen vuurwerk wordt afgestoken en er nergens ook maar iets van was te bekennen. Nadat we de tassen hadden gepakt voor de roadtrip zijn we vetrokken naar Kaapstad, om daar daadwerkelijk het moment te gaan vieren. We hebben dit in V&A Waterfront gedaan, omdat dit volgens de meeste mensen the place to be is met oud op nieuw. Met groter verwachtingen zaten we samen in het restaurant op ons gemakje te eten, zodat we het jaar 2016 goed afsloten en 2017 samen konden beginnen. Na een lekker afsluitend kopje koffie zijn we naar beneden gegaan om een mooie plekje te zoeken waar we naar het veelbelovende vuurwerk konden gaan kijken, want gedurende de dag hadden we deze nog niet gespot. Het moment van 00:00 was inmiddels aangebroken en stonden vol spanning te wachten, maar het was iets minder als we gehoopt hadden. Er was 7 minuten lang vuurwerk te zien en daarna was het grote spektakel al weer voorbij en konden we langzaam door de massa naar de parkeergarage verplaatsen om richting onze slaapplek te gaan. Onderweg alvast wat contact gelegd met familie en vrienden in Nederland om ze een gelukkig Nieuwjaar te wensen, uiteraard was het bij ons al wel één uur lang 2017 (tijdsverschil). Na alle appjes en telefoontjes beantwoord te hebben, zijn we samen in bed in gekropen en lekker tegen elkaar aan het jaar 2016 in vogelvlucht nagegaan, wat hebben we allemaal al leuke en mooie herinneringen gemaakt. Met dit fijne idee zijn we lekker tegen elkaar aan in slaap gevallen, om de volgende dag te beginnen aan deel 2 van ons grote avontuur.

Dag 1 van de reis begon goed, lekker ontbijtje gehad in het hotel en het zonnetje scheen dus niks kon onze vakantie in de weg staan. Tank goed gevuld op naar Mosselbaai om te beginnen met de reis langs de kustlijn. Na een goede 4 uurtjes rijden, kleine lunch in Swellendam en volgegeten aan meloen onderweg kwamen we in Mosselbaai aan bij het hostel.  Onderweg gingen we nog even te raden of we daadwerkelijk alle spullen hadden meegenomen en niks waren vergeten. Helaas dat was wel het geval, meneer was ervan overtuigd dat hij alles had meegenomen uit de koelkast en echt niks vergeten was. Opzoek naar iets lekkers om te eten voor onderweg kwamen we tot de conclusie dat de volgende bezoekers van de kamer toch veel geluk hadden en lekker konden gaan ontbijten met ons brood dat nog in de vriezer lag. “Ja, hé daar heb ik niet goed gekeken, ik dacht dat we daar niks hadden neerlegt” was z’n reactie. Maar zoals we dan in Afrika zeggen: “maak nie saak nie, alles sal reg kom”. Al hoewel ik hem de gedurende reis nog wel een paar keer goed geplaagd heb met het feit dat hij dit was vergeten mee te nemen van de ene plaats naar de andere plaats hebben we er niet echt meer bij stil gestaan. Op plaats van bestemming kregen we een kleine rondleiding door het verblijf en boden ze verschillende mogelijkheden aan op gebied van activiteiten die je rondom Mosselbaai kon gaan ondernemen. We waren wat laat in de middag gearriveerd dus voor vandaag waren er niet echt nog grote activiteiten om te ondernemen, dus zouden we morgen op tijd ons bed uit gaan om te kijken of er mogelijk een bootreis naar Seal Island zou gaan die dag. Voordat we lekker ons bed inkropen, hebben we een aantal potjes poolen gespeeld. Het was toch wel een schande dat ik niet wist hoe dit spel in elkaar stak en het nog nooit gespeeld had. Na een aantal potjes bleek ik toch het beginnersgeluk bij me gehad te hebben want ik had de meeste potjes gewonnen. Een heerlijk avondje samen poolen, mijn roadtrip is goed begonnen.

Dag 2 ging na een korte nachtrust ging goed van start met het heerlijke ontbijt voor omgerekend nog geen €3, - hebben wij onze maagjes lekker gevuld. Vandaag stond op de planning om de reis te vervolgen naar Wildernis, maar voordat we daarheen gingen hebben we een bezoek gebracht aan Seal Island. Dit is een eiland langs de kustlijn van Mosselbaai waar zich ongeveer zo’n 4000 zeehonden zich van hun beste kant laten zien. We hadden die dag geluk met het weer, want ze hadden voor in de middag regen verspeelt en wij waren toch al van plan om in de ochtend het bezoekje te maken. Tijdens de bootreis kwamen we tot de conclusie dat een neusdopje niet verkeerd zou zijn geweest om mee te nemen, wat kunnen die beste toch een ‘heerlijke’ geur verspreiden. De scheten van Hugo zijn er niks bij geloof mij maar. Toch was het wel zeker een hele mooie ervaring om een bezoek gebracht te hebben aan dit eiland en te zien hoe de zeehonden in grote getallen allemaal bij elkaar verblijven en voor elkaar zorgen. Het eiland wordt volledig door de zeehonden zelf verzorgd en onderhouden, er is geen persoon die daar even vis komt brengen of koorts op komt nemen als een zeehond zich niet zo lekker voelt. Alles wordt geregeld door de natuur, toch wel een groot verschil gekeken naar Nederland.
Na deze bijzonder ervaring zijn we na een kleine wandeling, begonnen aan de volgende route van de trip op naar Wildernis. Hier zijn we via een mooie route aangekomen na een korte autorit en een spannende weg naar boven om bij onze slaapplek aan te komen. Wel een super mooie omgeving en uitzicht vanaf ons bed. Alleen zat het weer hier ook niet helemaal mee, dus hebben we besloten om die avond lekker spareribs te gaan braaien en boodschappen te doen voor de komende dagen. Onderweg naar de winkel besloten we dat het toch ook wel gaaf was om even een ‘romantische’ strandwandeling te gaan maken over het strand van Wildernis. Alleen dat romantische kan er wel van afgehaald worden, want het was zoals altijd elkaar klieren, plagen, genieten van het uitzicht, de omgeving en kijken wie er naar huis zou gaan met een broek die bijna volledig nat zou zijn. Helaas heb ik deze uitdaging verloren en ging Hugo toch met een broek die tot aan z’n knieën nat was in de auto. Omdat het water toch niet heel warm was, zijn we ons maar even gaan opwarmen met een warme douche en vervolgens lekker in bed gekropen met een filmpje en elkaar.

Op naar dag 3 waar Knysna op de planning stond. Dit zou een iets actievere dag worden, dan tot nu toe geweest is. Vandaag gingen we na een voedzaam ontbijt onderweg naar Knysna Elephant Park en vervolgens doorgereden naar Robberg om daar een geweldige hike te doen. In het Elephant Park zouden we heel graag een keer dichterbij de olifanten willen komen dan je normaal komt als je in een dierentuin, dus besloten we de be in touch with elephant tour te gaan doen. Erg bijzonder om na een introductie filmpje op nog geen meter afstand de olifanten hun eten mogen geven en ze later ook nog mogen ‘knuffelen’. Ik wist toen toch wel even heel zeker dat ik niet de grootste van de familie ben en zelfs naaldhakken van 20 cm me nog niet boven de rug liet uitkomen. Wat ook wel gek was om te ervaren is dat ze eigenlijk toch best wel bijzonder zacht zijn als je ze aanraakt, vooral de neus en oren zijn erg zacht om aan te raken. Na zo’n 50 foto’s genomen te hebben en een bijzondere ervaring rijker gingen we op weg naar Robberg op te gaan hike. Dit was een erg mooie en bijzondere omgeving om in te mogen hike. Van strand tot kleine stukjes klimmen, van duinen tot bosgebied het was er allemaal te vinden. Bijzonder aan deze plek was dat er ook een klein stukje aan de berg van eiland zat waarop zo’n 200 zeehonden hun plekje hadden gevonden om te verblijven. Na een mooie wandeling besloten we om even uit te gaan rusten op de duinen en de meeuwen te gaan plaggen met een beetje muesli dat we op het zand hadden gestrooid. We zijn en blijven natuurlijk Hugo en Cindy en dat is dat wel een onderdeel van, net zoals elkaar in het zand duwen.
In de avond zijn we Knysna zelf nog wat gaan ontdekken met de auto door naar een heel mooi punt te rijden, waarbij je de indruk kreeg dat je op het einde van het continent staat. Het enige wat we zagen was oceaan en het kustmeer bij elkaar kwamen. Je zag precies het punt waarop de samen kwamen en tegelijkertijd ook van elkaar gescheiden werden. Na hier even genoten te hebben van de rust, zijn we naar het Waterfront van de plaats gegaan en heerlijk saampjes wezen uiteten. Nog even een rondje over de boulevard gemaakt om vervolgens voldaan terug naar het hostel te rijden. Deze avond gingen we niet al te laat naar bed want de dag erop hadden we weer een actieve dag gepland staan.

Rond kwart over zeven ging de wekker af, aankleden, ontbijten en tandjes poetsen want we moesten om 10:00 klaar staan in Plettenbergbaai om mee te doen aan canyoning. Nou geloof me hier heb ik bij het eerste onderdeel mijn angst alweer moeten overwinnen, abseilen zo’n 18-20 meter naar beneden en ik had geen idee wanneer ik er zou zijn. Hugo en de begeleider stonden me beneden maar aanwijzingen te geven, terwijl ik daar aan een touw hing te bungelen, in de hoop dat ik nog maar een paar stappen hoefde te zetten voor ik de grond weer onder m’n voeten voelde. Alle onderdelen die erop volgde waren alleen nog maar mooier en spannender om te doen, gelukkig zat voor mij het engste stuk aan het begin en kon ik de rest van de activiteit genieten van alles om me heen. En wat heeft Hugo vaak geroepen hoe blij dat hij was dat we dit samen gepland hadden en hij erbij mocht zijn. De onderdelen zijn zo gaaf en leuk, de omgeving is mooi en jij bent er ook nog eens bij, waren z’n uitspraken gedurende de activiteit. Allebei hebben we enorm genoten van het koude water en de onderdelen, waren toch wel blij met een wetsuit aan met lange mouwen en de helm het zag er wel minder charmant uit, maar zorgde wel voor bescherming. Dat had ik wel nodig en m’n schoenen achteraf ook wel want die hebben het niet helemaal overleefd, de zool wilde graag scheiden van de rest van de schoen. Maar gelukkig hadden de begeleiders tape bij en moest de rechtszaak over de scheiding nog even op zich laten wachten. Aan het eind van de trip heeft de rechter toch besloten dat ze beide alleen door het leven moesten gaan en dat hun nieuwe verblijfplaats de persoonlijke container is. Na een lekkere warme douche zijn we vertrokken naar het nieuwe hostel, om hier s ’avonds lekker te genieten van zelfgemaakte paste bij het kampvuur. Wat wil je na zo’n leuke activiteit nog meer en het werd nog beter want in plaats van dat we in een dorm-room in een enkel bed zouden gaan slapen werd ons een tweepersoonsbed aangeboden want dat paste beter met de nieuwe gasten. Maar na genoten te hebben bij het kampvuur werd dit toch net allemaal iets anders als gehoopt, want op de kamer waar we sliepen hadden de andere gasten vriendelijk de deur op slot gedaan en de sleutel erin laten zitten. In Zuid-Afrika zijn de sloten er alleen niet op gemaakt dat er twee sleutels tegelijk in kunnen, dus opnieuw geprobeerd ze wakker te maken maar zonder resultaat. Na weer bij de receptie geweest te zijn en de manager goed geïrriteerd was, heeft hij besloten om ons die nacht maar in een privé kamer te laten slapen voor dezelfde prijs zodat we af waren van het gedoe en een plek hadden om te slapen.

De ochtend van 5 januari hebben we even lekker op ons gemakje uitgeslapen, want we hadden geen hele wilde plannen voor die dag dus vonden we dat we wel effe rustig mochten doen. Genoten van het mooie uitzicht, heerlijk weer hebben we op ons gemakje lekker samen zitten ontbijten. We kregen die ochtend weer gezelschap van m’n grote vriendin de hond die sinds 2 maanden in het hostel verbleef. Heel onzeker en schuw, maar super lief op moment dat ze haar aandacht kreeg. Nadat we alles op ons gemakje hadden gedaan reden we verder naar de volgende eindbestemming Jeffreys baai. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt bij de Bloukrans-brug, waar je als je genoeg stalen zenuwen hebt de hoogste bungyjump kan doen. Voor ons beide was het duidelijk genoeg dat hem dat niet ging worden, Hugo’s knieën en gewrichten zouden allemaal andersom zitten en voor mij hadden we never nooit genoeg schone kleding bij om me om te kleden. Toekijken was een prima optie. Vervolgens zijn we na een paar sprongen gezien te hebben, doorgereden naar de eindbestemming van vandaag. Hier zouden we heel graag met zonsondergang op het strand willen gaan paardrijden, dat was wel zo eerlijk Hugo had canyoning gehad dan mocht ik gaan paardrijden. Maar denk dat hij stiekem wat heeft afgesproken met de weergoden, want het ging helaas niet door omdat er erg slecht weer was voorspeld voor die avond en het dan een te groot risico was op het strand op te gaan. Om vandaag toch nog iets te kunnen gaan ondernemen, zijn we naar het plaatselijk winkelcentrum gegaan en hebben we een beetje rond geshopt. Uiteindelijk kwamen we per toeval een glow in the dark midgetgolf baan tegen en zijn we voor nog geen €2, - samen wezen midgetgolven. Helaas heeft meneer gewonnen met maar liefst één punt verschil, maar ja dat was wel essentieel en kon ik toch echt niet verslaan. Om deze gezellig avond leuk af te sluiten, zijn we gaan uiteten bij de Mac Donalds en om het feest compleet te maken moest er een happy meal gegeten worden. De hele avond gezellig samen gedold en genoten van het uitzicht, zijn we weer rustig in slaap gevallen om de volgende dag richting Addo te rijden.

6 en 7 januari hebben we doorgebracht in het plaatsje Addo, waar we twee dagen een geweldige safari hebben gereden met eigen auto. En ja die auto ritjes liepen natuurlijk niet zoals gewoonlijk bij mensen die een dag op safari gingen, wij maakte het dan weer net iets anders als normaal. Zo lag overal op de achterbank eten en drinken verspreid. Lag de ene slipper links van de auto en de ander rechts, maar verder zijn wij een heel normaal stel. Ow ja en voor het overzicht, meneer had het te warm in de auto dus besloot maar om z’n shirt uit te gaan doen in de hoop dat er dieren op af zouden komen. Dit was niet helemaal het geval, maar toch goed geprobeerd van hem. De twee dagen dat we in het park gezellig hebben rondgereden hebben we veel gezien en beleefd met de dieren om ons heen. Helaas hebben we niet de volledige big five kunnen ontmoeten daarvoor waren we denk iets te gek bezig onderling. We hebben er wel fanatiek naar gezocht, alleen moet je dan net de juiste plekjes weten om de moeilijk vind baren dieren te spotten. Zo wisten we bijvoorbeeld niet dat de neushoorn helemaal onderin het park verstopt zat, deze zag je ook bij hoge uitzondering maar toch. De leeuwen en luipaarden waren denk een potje verstoppertje met ons aan het spelen, maar waren we niet het juist aangewezen persoon om ze te kunnen vinden. Gelukkig hebben we wel een overvloeit aan zebra’s Buffalo ‘s, olifanten, zwijnen, mestkevers, kudu’s, rendieren, schilpadden en nog veel meer ontmoet. Twee dagen met veel gezelligheid en het ontmoeten van nieuwe familieleden zullen we maar zeggen.

Op zondagochtend netjes de wekker op tijd gezet, zodat we genoeg spelling zouden hebben om de reis naar Oudtshoorn te kunnen maken die ochtend want dat was onze laatste nieuwe bestemming voor deze rondreis langs de kust. Helaas bracht de problemen met de auto hier een hele andere wending aan, want we konden niet verder dan het benzinestation rijden om te gaan tanken en terug naar het hostel. Bij het benzine station waren ze namelijk tot de conclusie gekomen dat er opnieuw geknoeid was met onze auto en dat we nu iets grotere problemen hadden dan een tank die in de nacht leeggehaald was. Nu zaten er twee flinke sneeën in een pijp waar de benzine doorheen moest en was een klem hiervan meegenomen, dus om vandaag zo’n 4 uurtjes te gaan rijden naar Oudtshoorn waar geen hond te bekennen is werd hem niet. Er was een te groot risico dat of de pijp los zou laten en we helemaal met stukken langs de middel of knowwhere zouden komen te staan of de benzine zou zo snel gaan dat we het eerst volgende tankstation niet zouden gaan halen. En tuurlijk hadden wij deze problemen weer op een zondag en is het aan deze kant van de wereld nog niet heel gewoonlijk dat er dan een ANWB langskomt om je even te helpen met pech op de weg. Helaas wij konden tot de volgende ochtend wachten in de hoop dat een dichtstbijzijnde garage ons kon helpen met het vervangen van de pijp. Dus nu zaten we vast in een iets minder hygiënisch hostel, niks binnen loopafstand te doen en onze auto mocht sowieso Addo elephant park niet in. Misschien wel spannend geweest om met stukken tussen de olifanten, neushoorn en leeuwen stil te staan, maar dat risico hebben we toch maar niet genoegen. De zondag hebben we elkaar maar heel erg lopen irriteren en lekker ouderwets kaartspelletjes en yahtzee gespeeld, wat ook wel weer iets had. De avond samen met een andere gezellige Nederlander uit het hostel wezen eten bij een restaurant iets verderop, want ook het plaatselijk restaurant bij het hostel was die avond gesloten. Het was voor ons zondag de 13e leek het wel, maar samen hebben we er die dag het beste van gemaakt.

Maandag vol goede moed ons bed uit, in afwachting van de car rental op een telefoontje wanneer de auto gemaakt kon worden. Gelukkig duurde dit wachten deze keer niet al te lang en konden we mooi op tijd bij een garage terecht waar ze ‘vakkundig’ het probleem gemaakt hebben en we na een ontbijt de lange rit naar huis konden maken. Helaas moesten we vandaag zo’n lange rit afleggen dat er weinig ruimte was om via Oudtshoorn terug te rijden naar Genadendal, dus hebben we maar besloten dat we nog een keer terug moeten naar Zuid-Afrika om de gemiste avonturen in te halen. Wat een vervelend vooruitzicht is dat toch zeg, niet normaal moeten we nog eens gaan genieten van al het moois wat het land ons tot nu toe al heeft laten zien wat een straf.
Na de lange rit naar huis, kwam toch steeds wel meer het besef dat ook aan dit mooie avontuur samen een einde gaat komen en dat we toch nog maar kort bij elkaar konden zijn. Om hier toch zo min mogelijk bij stil te staan in de laatste dagen zijn we de dag voor zijn vertrek nog heerlijk na de spa geweest en hebben we ons even goed laten verwennen. Ze moesten ons die dag er nog net niet uitschoppen zo erg waren we aan het genieten van elkaar en van alle verschillende baden die aanwezig waren. Dan besef je toch wel ineens dat het bij elkaar zijn zonder iets te zeggen ook heel fijn kan zijn en dat je niet altijd grote dingen hoeft te ondernemen om het gezellig en fijn te hebben samen. Na het dagje spa zijn we voor de laatste keer samen wezen uit eten bij 1854, want ook Hugo moest minimaal één keer voldaan hebben aan de traditie van burger-night op dinsdagavond. Heerlijk genoten van de lekkere burgers en drankjes die avond en samen nog even alle mooie herinneringen opgehaald die we de afgelopen weken samen gemaakt hebben. Bij thuiskomst was het toch wel tijd om aan het vervelendste stuk van de gehele reis voor hem te beginnen. Alles moest weer terug in die vervelende zwarte koffer om een dag later naar Nederland te gaan. We hebben het nog geprobeerd, maar helaas ik paste er toch echt niet meer bij. Met een traan en een lach is het ons gelukt de koffer in te pakken en zijn we stevig in elkaars armen serie gaan kijken om daarna licht in slaap te vallen met het besef dat het weer even gaat duren voordat we weer naast elkaar in bed liggen.

De woensdag was dan toch echt de dag daar, Hugo zou gaan kennismaken met mijn werkplek van de afgelopen 5 maanden en voor de komende maanden nog. De kinderen op de basisschool stonden te glunderen op het moment dat ze mij weer zagen en we ontvingen allebei dikke knuffels als teken van blijdschap. Heel bijzonder om te zien dat ze zo blij kunnen zijn om je weer te zien en ook hoe open ze naar Hugo reageerde, geeft toch wel weer dat ik de afgelopen tijd zeker een band met ze heb opgebouwd. Na de rondleiding op de L.R. Schmidt primary school, zijn we via mind over matter naar huis terug gelopen. Ook hier waren ze weer blij om me te zien en gingen ze met de bekende liedjes van de organisatie ons toe zingen. Weer een bijzonder moment hoe gastvrij de mensen in Genadendal zijn naar je, weet nu al dat ik dat in Nederland zal gaan missen.
Na deze fijne momenten en het enthousiasme vertellen van wat ik er allemaal doe, was het tijd om alles uit ons huisje te halen en in de auto te zetten. Dit viel toch wel even zwaar, voelde echt als een flink afscheid nemen terwijl we dit allebei niet wilde. We wisten dat het zwaar zou zijn vandaag, dus hadden we er bewust voor gekozen om ruim op tijd te vertrekken zodat we nergens stress of druk hoefde te ervaren wat we voelde ons al vervelend genoeg. Met een stop op het uitzichtpunt bij Grabouw en bij de car rental om de auto te wisselen, hadden we nog even tijd om door te rijden naar Kaapstad om de laatste resterende souvenirs te halen. Hier hebben we voor onszelf om de vakantie goed af te sluiten en een deel mee naar Nederland te nemen een mooie schildering gekocht voor in ons komend huisje. Het beviel toch stiekem wel heel goed om samen alleen in één huis te zijn en de basis dingen met elkaar te delen. Langzaam kwam toch echt het vervelende moment steeds dichterbij want rond half 6, kwart voor 6 was het dan toch uiteindelijk tijd om onze laatste kus en knuffel voor voorlopig uit te delen. Hij kon helaas niet blijven tot het einde en we moeten toch weer even een aantal maandjes zonder elkaar, maar we weten allebei dat we dit aan kunnen. Na volledige zwembaden gevuld te hebben en vele knuffels en kusjes later, stapte hij toch echt door de boarding gate en kwam het besef dat ik over vijf maandjes hetzelfde doe alleen dan richting Nederland. Het was een moeilijk moment en helemaal niet fijn om dan daar alleen achter te blijven op het vliegveld, maar gelukkig kunnen we samen terugkijken op een onvergetelijke vakantie aan het begin van onze geweldige relatie!!

P.S. voor alle foto's verwijs ik je door naar het album decembervakantie ;)