De laatste loodjes van 2016

Nou hopelijk liggen de eerste oliebollen al in het vet of worden ze morgen thuisgebracht, staat de champagne, het bier en de wijn koud zodat het jaar 2016 goed afgesloten kan worden met familie en vrienden en 2017 een mooi jaar kan worden voor iedereen. Voordat ik jullie een goed uiteinde van 2016 wens en mooi begin van 2017 neem ik jullie nog graag even naar mijn laatste paar weken van het jaar 2016 in Zuid-Afrika.

De maand november hebben we op een passelijke manier afgesloten door op 26 november met een deel van de groep naar het bierfestival in Kaapstad te gaan. Voor 150 rand (± €10, -) mochten we het terrein op, kregen we een mooi bierglas van een halve liter met het logo van het festival erop en konden we tot in de late uurtjes genieten van enorm veel verschillende soorten bier. Het was een dag waarop de zon lekker aanwezig was, vriendelijke mensen op je heen en ook nog eens lekkere drankjes wast wil je nog meer om langzaam aan je vakantie te gaan beginnen. Het bijzondere aan dit festival was dat je overal eerst mocht proeven en uitleg kreeg over wat voor soort bier het was. Er was blond, bruin, fruit, wit en nog veel meer om te proeven en van te genieten. Ondanks dat ik me die dag had aangeboden als bob heb ik toch even mogen genieten van een lekker liefmans on the rock aan het begin van de gezellige dag. iedereen heeft genoten van z’n lekkere biertjes en ging voldaan na gezellige muziek, met een halve liter bier terug naar huis of het hostel.

Om het weekend goed af te sluiten hebben we de zondag lekker genoten van het mooie weer, binnen want buiten was het ons toch net te warm om Max Verstappen te volgen. Via live stream hebben we kunnen genieten van de bijzondere race waarin hij toch zijn uiterste best heeft gedaan om een plekje op het podium te veroveren. Helaas net niet, maar wel genoten vanuit het huissie in Grabouw van de wedstrijd. De skype dates voor het volgende seizoen met mensen uit Nederland staan al gepland, want ook dat is iets leuks om te volgen als het mogelijk is. hopelijk gaat het via de Skype verbinding net iets beter als de live stream want het maakte de wedstrijd soms toch wel iets te spannend. Op de juiste spannende momenten vonden live stream en wifi elkaar niet zo heel aardig en besloten ze om ermee te stoppen. Gauw zoeken naar een stream die wel verbinding wilde maken met de wifi zodat we toch het belangrijkste stukje konden zien.

Maand december begon met het stressvol afronden van de laatste verslagen, want ja het internet in Zuid-Afrika is toch net effe iets anders als in Nederland. En juist om momenten dat je de wifi engeltjes nodig hebt zodat je verslagen kunt inleveren besluiten ze wat moeilijker te doen als normaal. Oké, tuurlijk had ik niet zo eigenwijs moeten zijn en het inleveren verdelen over twee dagen, maar het dat ben ik en waarom zou ik een keer makkelijk doen als het ook via een moeilijke weg mogelijk is. Na vele stress momenten en pogingen om het op een andere manier te kunnen doen, toch maar voor gekozen om een hulpbron in Nederland in te schakelen zodat ik zeker wist dat het erop kwam te staan voordat daadwerkelijk de deadline was. Daarin ben ik dan wel erg perfectionistisch en ook zeker mezelf hier al tegen gekomen, want ik had voor mezelf de deadline een week eerder gepland, zodat ik genoeg pogingen had om het in te leveren. Alleen is hier de instelling daarin net wat anders, gebeurt het vandaag niet dan morgen, gebeurt het morgen misschien volgende week ergens. Dat heeft van mij de nodige stress opgeleverd, maar ook leermomenten dat het soms belangrijk is om niet alles strak vast te leggen. Voor het volgende semester neem ik dus nog net iets meer ruimte voor het inleveren en gesprekken met docenten en begeleiders hier zodat ik hopelijk minder stress zal hebben bij inlevermomenten.

Naast het inleveren van de verslagen en afronden van het schooljaar, voelde het ook een beetje als een afscheid. De hele maand december en het begin van januari zal ik de leerlingen niet hoeven te begeleiden en zal ik ze ook niet of minder zien als normaal. Het gevoel van afscheid was duidelijker aanwezig op het moment dat Lotte en Lisa afscheid namen van de leerlingen en leerkrachten. Ze waren allemaal in de veronderstelling dat ook ik afscheid zou nemen, maar helaas moest ik vertellen dat ik nog tot juni 2017 aanwezig zou zijn. Toen verscheen er bij de leerlingen toch wel een glimlach op hun gezichtjes en gaven de leerkrachten aan hier toch wel erg blij mee te zijn. Na de tussentijdse presentatie en voor de andere hun eind presentatie voelde het toch als afscheid nemen, maar ben ik stiekem wel weer heel blij als ik in januari weer met volle energie aan het werk mag gaan op de school. Er is toch een klein afscheid genomen met lekkere taart en pepernoten voor de leerkrachten zodat we op een liefdevolle manier de decembervakantie van start konden gaan. Nooit geweten dat pepernoten zo bijzonder kunnen zijn voor personen. Op de basisschool hadden ze nog nooit eerder van pepernoten gehoord of gezien voor ons gevoel en nadat we ze één keer hadden laten proeven waren ze er helemaal dol op. Ze wilde de ingrediënten weten, welke kruiden gingen er in en hoe wordt het gemaakt want ze hadden toch nu echt wel een nieuw lekkernij uitgevonden. Dus de laatste dag voor de vakantie hebben we ongeveer één kilo voor de leerkrachten en andere medewerkers neergezet zodat ze nog konden genieten in 2016 van de pepernoten die voor ons in december heel normaal zijn. Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat ik best blij was met het feit dat er pepernoten naar me op waren gestuurd, zodat ik toch ook in de decembermaand van de pepernoten kon genieten. Al miste de gezelligheid van zwarte piet spelen eind november begin december toch wel. Hopelijk sta ik hoog aan de lijst voor komend jaar.

Om de december vakantie goed van start te gaan hebben we op 10 december met bijna de gehele groep een dagje rugby gehouden in het stadium van Kaapstad. Stiekem was dat toch ook een van de activiteiten die op m’n bucket list voor de Zuid-Afrika reis stond. Het is voor de lokale bevolking en omgeving een sport zoals wij voetbal hebben in sommige opzichten. Op het moment dat de springboks het veld op gelopen kwamen zat en heel de tribune vol plus werd er fanatiek gezongen en geroepen om het Afrikaanse rugby team aan te moedigen. Voor de zekerheid had ik de avond daarvoor nog maar even gauw een spoedcursus spelregels rugby gedaan, zodat ik hopelijk iets meer zou begrijpen dan het op elkaar afrennen, lomp knuffelen en een Touch down maken. Aan het begin van de wedstrijden was het nog wat onduidelijk, waarom nu dit waarom dat maar gelukkig werd het steeds duidelijker en kan ik denk toch aan het einde van de dag het spel niet iets meer begrijpen. Het is in ieder geval niet het knuffelen, duwen en trekken om iets voor elkaar te krijgen, het zit toch wel net iets lastiger in elkaar. Hoe precies moet ik nog effe uitvogelen, maar dat gaat zeker gebeuren voor de volgende wedstrijd hopelijk. Nu waren het korte wedstrijden tegen verschillende teams, zelf zou ik nog graag keer naar een echte lange wedstrijd gaan want voor m’n gevoel is dat toch net wat anders als wat ik nu gezien heb. Maar de korte wedstrijden en verschillende teams maakte het niet minder leuk, het zorgde juist voor afwisseling en dat je vaker dezelfde situatie ziet zodat ik de spelregels wat sneller kon toepassen. Kortom ik heb genoten van al het enthousiasme om me heen die dag.

Na deze sportieve dag zonder zelf energie te hoeven verbruiken, kwamen de zenuwen voor de komst van Hugo toch stiekem wel steeds meer om de hoek kijken. Begon meer met aftellen, over de app kwamen vragen wat hij nou wel of niet mee zou moeten nemen en iedereen wenste ons super veel plezier. Nou bij deze zal ik alvast vertellen dat het echt niet aan het lukken is, we genieten van alles om ons heen dus dat plezier komt helaas wel goed. Om toch een beetje afleiding te hebben en niet teveel nadenken over alles wat los en vast zit, hebben in de week van zijn aankomst nog wat kleine activiteiten ondernomen zodat ik ook niet iedere keer de mogelijkheid had om er bij stil te staan. Zo hebben we op 14 december een hele bijzondere hike wandeling gemaakt op Lion’s head. Met een klein groepje van vier zijn de die avond lion’s head op gegaan om zonsondergang te bekijken en te genieten van volle maan. Die dag hadden het geluk dat zowel de zonsondergang mooi was omdat er weinig bewolking aanwezig was, plus het zou die nacht volle maan zijn welke combinatie zou je nog meer willen. Ik vond deze combinatie in ieder geval erg bijzonder en mooi om mee te mogen maken, alleen de afdaling was voor mijn gevoel echt en stuk minder tof. Omdat je natuurlijk na zonsondergang naar beneden gingen was het al meteen een stuk donkerder op de weg van boven naar benden en tuurlijk was niemand of bijna niemand zo slim geweest om een hoofdlampje mee te nemen. Dus aan de hand van kleine zaklampen en zaklamp op onze telefoons zijn de berg afgedaald, nou dat was voor één keer oké maar de volgende keer toch liever iets minder modebewust met de hoofdlampjes naar benden. Op die manier heb je meer ruimte vrij en kun je zelf ook nog genieten van het mooie uitzicht, want die is voor m’n gevoel elke dag, minuut of uur anders. Na mooie klim en genoten van al het moois zijn we terug gereden naar Grabouw voor een korte nachtrust. Want in de nacht van 14 op 15 december zat vriendje lief in het vliegtuig richting Dubai en uiteindelijk dus ook richting Kaapstad. In mijn hoofd ging het op dat moment van links naar rechts, van boven naar benden en weet ik veel welke kant nog meer mogelijk is volgens mij heb ik alle afslagen gehad onderweg naar dromenland alleen ben ik er die avond nooit volledig gearriveerd. Er spookte van allerlei vragen door m’n hoofd, wat moet ik morgen aan, arriveert hij veilig in Dubai, haalt ie z’n overstap, gaat alles goed met vliegen, zal ik m’n nagels wel of niet lakken, hoe laat moet ik aanrijden naar het vliegveld, zal ik wel of niet iets leuks mee nemen of te geven en ga zo nog maar even door. Gelukkig was Eva die dag bij me om m’n gedachtes zo ver mogelijk op het rechte pad te sturen en te helpen met m’n kledingkeuze voor die dag. Om de tijd wat sneller te laten gaan hadden we met z’n drieën besloten om die dag naar Waterfront te gaan, zo had ik afleiding kon Eva haar laatste souvenirs kopen en was Lisa in Kaapstad voor de pub-quiz. De laatste uurtjes voor aankomst gingen best snel doordat we winkel in, winkel uit gingen en effe lekker op het terrasje gezeten hebben. Maar de stress sloeg ook even toe, want we waren later als gepland in m’n hoofd vertrokken naar het vliegveld en het was ook nog eens lekker druk op het vliegveld. Vrolijk knalde Eva ertegen dat is alleen maar fijn cin, dan hoef je dadelijk op het vliegveld niet zo lang te wachten. Nou dat bleek dus ook te zijn want waren net goed en wel gearriveerd, naar de wc gegaan en liepen naar de aankomsthal. Het vliegtuig was al geland dus nu was het boven door de gang kijken in de hoop dat iemand bekends te spotten. Maar meneer had zo snel gerend denk dat ik dat onderdeel gemist heb, want voordat ik vier keer ja kon zeggen kwam hij door de schuifdeur. Na een flinke dikke knuffel kwam toch echt het besef dat hij nu hier in Afrika is en voorlopig niet meer weg gaat. We waren allebei zo blij om elkaar te zien dat het me nog niet eens opgevallen was dat hij alleen z’n handbagage bij had. Effe knuffels uitgedeeld kwam dit besef en bleek dat z’n bagage langer vakantie wilde vieren in Dubai i.p.v. in Kaapstad dus daar graag nog een halve dag wilde blijven. Gelukkig is hij opgegroeid bij Familie van Rooij die bijna op elke situatie voorbereid zijn, dus ook nu. Meneer toverde een onderbroek uit z’n schoen, een joggingsbroek lag bovenop in de handbagage en een shirt ergens tussen gefrommeld maar het was er. Alleen was er een blonde haar op z’n hoofd achtergebleven van de geboorte want hij dacht dat een lange broek toch wel functioneel zou zijn met 28°. Hij zou geen echte van Rooij zijn als ie niet had gezegd: “ Maar hé schat ik heb m’n pinpas bij, dus alles wat ik vergeten ben of verloren kan gekocht worden”. Voor dat lieve ventje van me hebben we dat de volgende dag dan ook maar gedaan want teenslippers en een korte broek waren toch wel erg handig. Wonder boven wonder kwam gelukkig z’n gewone bagage de volgende dag helemaal naar Genadendal gebracht, maar het was der.

Na weer een nachtje samen in een bed slapen zijn we de volgende dag boodschappen gaan doen, omgeving wat verkend en geshopt voor wat zomer items zodat hij zaterdags met dat warme weer niet in z’n lange broek hoefde rond te wandelen. In de avond zijn we op tijd ons bed in gedoken want de volgende ochtend moesten we er vroeg uit voor de eerste activiteiten die we gepland hadden staan. De zaterdag hebben we gevuld met drie uurtjes lang sandboarden in de duinen bij Kaapstad en vervolgens heerlijk genieten van een verrukkelijke high tea bij het Nelson Mandela hotel. Mocht je keer zo gek zijn om naar Zuid-Afrika richting Kaapstad te gaan zijn dat beide aanraders om te doen. Samen besloten dat we het toch wel prettig vonden om nog lekker een nachtje samen in Genadendal door te brengen zodat hij even bij kon komen van de reis en we niet meteen de drukte van heel de groep op ons afgeworpen kregen. Of dit nou zo’n slim idee was is twee want de volgende ochtend stonden we ongeveer 2,5 uur langs de kant van de weg omdat meneer niet helemaal naar mij wilde luisteren. Toen we s’ochtends de auto startte gaf hij aan dat de tank leeg was, maar dat kon bij lange na niet want we hadden die avond ervoor getankt in Kaapstad en was er bijna niks afgegaan dus dat was maar raar. Huug dacht dat het een storing was in de meter dus toch maar verder gereden, komt misschien na een paar kilometers rijden wel goed schat was z’n reactie. Nou na een kilometer of 20 vertelde de auto ons toch echt dat het niet goed was en dat hij achteraf gezien enorm veel hoger had. Met wat extra liters hebben we uiteindelijk toch vlug vlug de weg vervolgd naar Kaapstad voor een geweldige kerst gospel mis in the Hillsong Church. Ow klein detail bij het langs de weg stilstaan was ook nog het feit dat ik vergeten was airtime te kopen dus we ook moeilijk hulpbronnen konden inschakelen. Maar hé ik schrijf nu deze update en we hebben genoten van de gospel mis dus alles is die dag nog goed gekomen, gelukkig. Na deze geweldige ervaring zijn we terug gereden naar Genadendal met een volle tank in dit geval zodat we de ochtend erop vroeg konden vetrekken naar het Cederberg gebied om hier twee dagen te mogen gaan hiken. Helaas liep dit ook iets anders dan gepland, want we hadden twee hele gave hikes gepland voordat we gingen alleen niet goed ingelezen de dag van te voren om mogelijke wijzigingen. Nu bleek dus dat het gebied waar we dinsdag wilde gaan hike sowieso niet toe gangbaar was in verband met verschillende natuurbranden die gaande waren in dat gebied. Nu hadden we optie twee voor maandag staan om lekker de Waterfall hike te doen en dan daarna lekker pannenkoeken bakken in het verblijf waar we sliepen. Maar omdat het zo warm was hebben we de hike die dag niet helemaal voltooid omdat we helemaal overliepen van het zweet en we vlak voordat we gingen een heerlijk zwembad met super mooi uitzicht gezien hadden. In overeenstemming met z’n drieën ervoor gekozen om de hike een dag later helemaal te gaan lopen, zodat we vroeg konden beginnen. Helaas verliep dit ook minder soepel, maar hadden we de avond ervoor wel een hele mooie avond. In de accommodatie waar wij sliepen was een vuurcirkel aanwezig met daarom heen verschillende zitzakken waar je heerlijk in kon gaan liggen en naar de sterrenhemel kon kijken. Hier hebben we een poosje samen doorgebracht, omdat je het niet vaak zo helder en mooi ziet als dat we daar gezien hadden. Dit mooie beeld kunnen we alleen verbaal met jullie delen want digitaal staat hij dat niet toe. De twee dagen hiken verliep anders dan verwacht door de omstandigheden, maar we hebben wel optimaal genoten van een andere hike en de accommodatie waar we verbleven een nachtje langer daar was ook niet erg geweest.

Om onszelf een beetje te troosten van het feit dat de planning net iets anders liep dan verwacht zijn we die woensdag naar Greyton gereden om daar te genieten van een overheerlijke lunch en hebben we even een dook genomen in het zwembad zodat onze spieren even rust kregen voor de volgende dag. Donderdag 22 december stond er namelijk op het programma om de zandwegen van Grabouw en omgeving te testen met de quad. Vier uur lang achter elkaar scheuren over verschillende wegen en langs bijzondere natuur plekken om zo de omgeving eens via een andere manier te bekijken. Natuurlijk ging het voor mij niet helemaal vlekkeloos want na 5 minuten stond ik al weer met de quad vast aan de zijkant van de weg, bijna in de sloot. En ja Hugo zou Hugo niet zijn als die samen met Lotte me kei hard uit zaten te lachen, geen haar op hun hoofd die misschien effe bedacht dat ik beetje hulp nodig had want zelf ben ik te blond om te snappen hoe ik er dan het best uit kan komen. De instructeur was wel zo aardig om me na 5 minuten de nodige assistentie te geven zodat ik de tocht kon afronden, in begin wel met klein beetje angst in mijn vingers. Maar dat was na een half uur wel weer voorbij en gingen we op lange stukken vol gas door de natuur. De mannen gingen soms zelfs zo hard dat Lotte en ik soms echt effe moesten kijken of gokken welke kant ze opgereden waren. Uiteindelijk hebben we ze elke keer gevonden en zijn we via een waterval terug gereden naar het startpunt en zaten we overal lekker onder het zand en sommige plekken onder de modder. Maar dat maakte tijdens de rit en erna niks meer uit want het was een enorm gave ervaring die ik zo weer zou doen. Om ervoor te zorgen dat onze spieren en lichamen goed schoon waren voor kerst hebben we onszelf vrijdag een rustdagje gegeven door heerlijk te gaan ontspannen in de spa. Heerlijke baden van warm naar koud, Turks stoombad, massage mogelijkheden en een heerlijke sauna om de goed gebruikte spieren rust te kunnen geven. In de avond hebben we te maken gehad met een stroomuitval van zo’n drie uur waardoor we erg jammer hoor moesten gaan genieten van een pizza uit de steenoven en gezellige spelletjes bij kaarslicht gedaan hebben.

De zondagochtend voldaan van de eerste activiteiten omgekleed om voor het eerst kerst te vieren zonder familie en vrienden om me heen in een ander land, nou kan wel zeggen aan de andere kant van de wereld. Een erg bijzondere ervaring want de familie van Lizelle, onze mama van de Genadendal groep, zijn enorm gastvriendelijk en hadden ons uitgenodigd om met hun een kerstlunch te houden. Voor hun was het misschien een kerstlunch voor ons voelde het als een zes gangen diner. Heerlijke gerechten, salades en gevulde kip stond er op het menu, vervolgens kregen we ook nog een heerlijk nagerechtje met fruit lekker snoepen tot we ontplofte leek het wel. Nadat we voldaan van deze gerechten waren, hadden we zoiets van misschien is het beter als we nu Lizelle samen met haar familie even de tijd geven om kerst te vieren, nou dat hadden we dus mooi mis want er kwamen nog verschillende taarten met sap of thee om nog van te genieten. We keken allemaal heel verbaasd naar haar met een blink van waar denk jij dat er ergens nog een plaatsje over is om ook dat nog te plaatsen. Om niet onbeleefd over te komen hebben we ook nog een heel klein iniminipuntje van de taart gegeten zodat we nu echt voor 1000% zeker wisten dat we de komende 48 uur niks meer hoefde te eten. Het kerstgevoel was toch wel beetje anders dan je normaal in Nederland hebt, want dat staat voor ons gevoel toch meer in verband met kou, sneeuwballen gevecht en dikke truien. Nu hadden we die vandaag absoluut niet nodig en hebben we de dag toch even afgesloten met een traditionele strand kerstfoto want die kan dan niet ontbreken.

Langzaam kwam nu toch wel steeds meer de dag van vertrek voor Lotte om de hoek kijken, dus moesten we nog wat leuke activiteiten gaan ondernemen om voor haar de laatste dagen leuk af te kunnen sluiten. Om het bijzondere te maken hebben we de maandag doorgebracht in Kirstenbosch bij de botanische tuinen, waar we in de avond genoten hebben van een openlucht concert bij zonsondergang van een van de bekendste Afrikaanse rockband. In de tuinen had Hugo het enorm naar z’n zin want er waren enorm veel verschillende bomen en dus verschillende houtsoorten die elke keer opnieuw erg bijzonder waren. Lotte en ik waren meer van de verschillende bloemen en het mooie uitzicht dat er te zien was, maar allemaal hebben we die dag genoten van de botanische tuinen en het concert. Heerlijk met onze eigen meegebrachte picknick spullen, kleedje en drankjes genoten van de muziek, het uitzicht en de gezelligheid om ons heen. Dagje later hebben we heel Kaapstad leeg geshopt voor souvenirs, kleding, hapjes drankjes en van alles nog meer. De woensdag was het voor Lotte dan toch echt tijd om afscheid te nemen van het mooie land en het vliegtuig in te stappen terug naar Nederland. Maar voordat we haar samen met Lisa op het vliegveld hadden afgezet, hebben we eerst nog gezellig met z’n viertjes genoten van een heerlijke lunch bij Peregrine. Op het vliegveld nog een lekkere koffie gedronken en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen, dikke knuffel te geven en ze terug te sturen naar het koude Nederland. Samen met vriendje lief zijn we daarna doorgereden naar Kaapstad om in de middag begin van de avond Lions head te gaan beklimmen en lekker cliché samen naar de zonsondergang te kijken. Ondanks dat het zo cliché en romantisch klinkt hebben wij die avond wel heerlijk samen genoten van een heldere blauwe lucht waar we de zonsondergang ideaal konden zien. Plus de temperatuur was ook niet heel onaangenaam om daarna nog even boven te blijven zitten om te genieten van het uitzicht terwijl in Kaapstad overal de lichtjes aan gingen. Na de afdaling hebben we nog samen genoten van heerlijke speciaal biertjes in het Beerhouse waar we kruipend van terug konden naar het hostel waar we die nacht sliepen. Met de nodige slaapmutsjes op gingen we een korte nacht te gemoed want we moesten 2016 goed afsluiten met de beklimming van de Tafelberg. De beklimming hebben we met de nodige spierpijn in vier uurtjes voltooid, alleen voor ons gevoel waren we er elke keer al en toen kwam er nog een beklimming. Zeiden we weer tegen elkaar, ja volgens mij zijn we er, maar nee hoor kwamen we de hoek om was er nog een stuk dat we omhoog moesten. Gelukkig was het uitzicht de belklimming en de zweetdruppels waard want we hadden enorm ver uitzicht en nergens was een wolkje te zien. Het enige nadeel van de beklimming ofnouja onszelf misschien was dat we te eigenwijs waren om ons in te smeren terwijl we in de schaduw en later in de zon liepen. Nou we kunnen jullie vertellen dat hebben we geweten want in de avond en gister kwamen we er toch wel achter dat we er een beetje uitzien als een kreeft. Dat is een klein detail we kunnen nu in ieder geval vertellen dat we de Tafelberg in 2016 hebben beklommen en dat we het jaar met een enorm mooi uitzicht hebben afgesloten dat kan toch niet iedereen zeggen.

Nu is denk ik de chocomelk wel warm, het bier koud en de oliebollen gebakken, dus wensen wij jullie een heel fijn uiteinde van 2016 en een zonnig begin van 2017! Tot Volgend jaar kusjes van ons.  De zonnige foto's duren langer voordat ze ontwikkelt zijn met dit warme weer dus die volgen snel!!!